‌ دوست دارم، دیووووووونه . . . نوشته استاد مرتضی کیوان هاشمی

 

 

دوست دارم، دیووووووونه . . .
بدون تردید شما هم مثل من بارها و بارها در مسیر کارهای روزانه دقایقی را صرف تماشای رفتار یک دیوانه کرده اید . و به کارهایش در ته دلتان غش غش خندیده اید . راستی تا حالا به این فکر کرده اید که چرا رفتار ابلهانه ی دیوانگان بی خطر برایمان جالب و تماشایی است ؟ و چرا آنها را دوست می داریم ؟
بدون تردید برنامه ی راز بقا برای شما هم مثل من یکی از برنامه های جذاب است و شما هم مثل من بارها و بارها به تماشای بچه میمونهای احمق نشسته اید و غش غش به رفتار احمقانه ی میمونها در برابر یک آئینه خندیده اید . راستی تا حالا به این اندیشیده اید که چرا رفتار ابلهانه ی میمونها، برایمان جالب و تماشایی است ؟ و چرا آنها را دوست می داریم ؟
تا حالا به این فکر افتاده اید که چرا تمام موجوداتی که رگه هایی از بلاهت در رفتارشان دیده می شود را دوست داریم .مثلا همین بچه ی یک سال و نیمه ی همسایه را که به « گُل » می گوید « دُل ».
می دانید چرا ؟؟؟؟؟؟
چون در پشت این بلاهت صداقتی به زلالی آب چشمه ساران نهفته است. من نیز چون شما همه ی دیوانه ها و همه ی میمون ها و همه ی بچه ها را دوست دارم چون در رفتار آنها رگه هایی از صداقت و صمیمیتی یافت شود که هیچگاه در رفتار سیاستمداران ، اندیشمندان و برخی از فرهیختگان دیده نمی شود .
نمی دانم، شاید این خوش آمدن، به آن دلیل است که:
خود من هم ......بله ؟؟؟؟
چرا می خندید ؟؟؟؟؟؟ نکند خدای نا خواسته
شما هم .....بله ؟؟؟؟
اگه اینجوریه ، بزن قدش دوست دارم دیوونه !
حالا بذارین یه جوک از دیوونه ها بهتون بگم !
اولی: شنیده ام که به دیوانه های شهر شما می گویند آقا، این صحت داره؟!
دومی: بله آقا ! کاملاً صحیح است