من شاعری چون کیوان ندیدم، شعری از شاعر عزیز عباس خداخواه در وصف استاد کیوان هاشمی

من شاعری چون کیوان ندیدم...

من یکه سوار قدری چون تو در اشعار ندیدم

من زبان زدی چون تو دراین کوچه و بازار ندیدم

ای چنگ نواز ادبی زخمه مزن بجان این چنگ

چون چنگ زند بر دل ما چون تو که طرار ندیدم

آن عاشق دلداده ای که مسخ کند ذکر و کلامش

معشوق شود از سخن اش بند و گرفتار ندیدم

تو نابغه ای ، بلبلی چون تو، نبُوَد در این گلستان

در محفل این اهل ادب مثل تو بسیار ندیدم

گویی که تو صیاد شدی زخم دل کرکس و کفتار

من دلبر و دل ربایی چون تو در این کار ندیدم

توشمع شبستانی و نورت همه جا چشم نواز است

در چشم و دلم پرتوی مثل آن در انظار ندیدم

هر جا سخن از نکته بود در ادب و پند

فرهیخته ای را ز ادب چون تو به اقرار ندیدم

«حامد» تو چه گویی ز ثنا گویی آن سعدی و کیوان

جای تو در این قصه کجا این همه اصرار ندیدم


برگرفته از کتاب حریره سروده های عباس خداخواه